Wat moet ik nou man?

 Hey lang niet gezien, alles goed?

Het is te lang stil... 

Een blik van totale ontreddering.

Het gaat niet goed man. Mijn vrouw is opeens overleden. Net haar verjaardag gevierd. Zomaar weg. Gisteren weggebracht met mijn dochters. Wat moet ik nou man?

Wat moet ik nou man?

Wat moet ik nou man?

Jemig. Dat weet ik ook niet jongen.

Een man die ik wel ken maar zonder naam. Een mooie man met een sympathieke stem en oogopslag. Zelfde leeftijd ongeveer. Harde werker. Dromend over de dingen die nog gaan komen.

Dromen.

Ik omhels hem. In zijn ogen is de droom weg, leegte, hij moet maar weet niet hoe, hij gaat maar is doodmoe. Voor zijn kinderen, beiden rond de twintig moet hij verder, wil verder, maar wat wil hij graag de pijn bij hen weghalen, zijn eigen pijn vergeten. De nachtmerrie ontlopen.

Een man die ik ken maar zonder naam. In de winkel ken ik er legio, mooie mensen die wanneer de tijd van mij was ik zeker allen bij naam zou kennen en zij mij. Maar zo werkt het niet. Tijd is eindig voor hen, voor mij. En voor zijn vrouw waarvan hij zo zielsveel houdt, hield, definitief.

Het gaat niet goed man. Mijn vrouw is opeens overleden.

Wat moet ik nou man?

Een omhelzing is alles wat ik bieden kan. In de winkel staan we daar. Wat kan je nog meer doen, elk woord is een woord maar uiteindelijk nooit genoeg en toch is het wat je kunt doen, iets zeggen, fysiek contact, een omhelzing, eenzaamheid doorbreken.

Geen idee hoe lang we zo in de winkel stonden. Maar wat voelde het ongelooflijk onrustig, ongelooflijk onvoldoende. Zo voelt dus een ontredderd mens.

Houd vol jongen fluister ik in zijn oor. Houd vol jongen.

----

Vrijdag. 13/9/24

----

In een winkel sta je soms heel dichtbij de klant. Je praat over boeken en soms leidt dat tot gesprekken die echt vrij diep kunnen gaan. Dat levert soms een openheid op die vrij ver kan gaan.

Verhalen over overleden kinderen, een man die na een herseninfarct zijn leven gaat beëindigen en dat kennelijk aan mij kwijt moet en nu een man van mijn leeftijd die plots weduwnaar geworden is. 

Keiharde verhalen waar je dan maar mee moet omgaan. Het is het leven niet waar. 

Het is uiteindelijk natuurlijk mooi dat men het durft te delen. Dat ze voelen dat het kan.

Maar het houdt mij wel wakker. Vandaar dat ik het even heb opgeschreven hier. Misschien kan ik nu slapen. Jullie slapen al.