TIA - Een Brian verhaal
Brian, de date, de tijd Op de bank zijn date. Het eten was goed. Ja, ze wilde nog wel met hem mee. Zij zat daar. Op zijn bank. Muziek aan. Hij keek haar aan. Opeens duizelig, extreem moe, kon niet meer staan. Trage spraak, dikke tong, dubbele tong. Verdoofd gevoel in linkerkant tong en lip. Als bij de tandarts. 'Hallo' hoorde hij zichzelf zeggen, 'het gaat niet goed, ik .... duizelig'. Ze stond op. Keek hem aan. Bezorgd. Hij greep een stoel, wilde zitten, liggen. Moest liggen. Ze pakte een kussen. Onder zijn hoofd. 112. Kussen onder zijn voeten. Draaierig. Ambulance. Op het hagelwit van het plafond zit een mug. Wachtend op bloed, zijn bloed. De broeder prikt, een infuus, protocol. Eerste hulp. De molen. Veel wachten. Alle bloedwaarden oké. CT scan oké. ECG oké . Hartfilmpje ok. Brian ziet, luistert. Zij ging mee, zit naast het bed, luistert, noteert, geeft antwoord als nodig. Op basis van observaties spraak en benoemd vreemd gevoel in linkerkant ...