Blikvanger (UKV)
Afhangende schouders, de nek iets voorover gebogen, blik 45 graden naar beneden gericht, zo liep hij het leven door. Niet dat hij zo naar de grond kijkend ooit iets vond, zo'n geluksvogel was hij niet, nooit een muntje, een verloren sieraad. Hij zag niet, keek altijd weg, weg van de blikken van de mensen om hem heen. Mensen die meer, mooier, aantrekkelijker, slimmer, beter waren dan hij. Een zelfbeeld dat nooit zou verdwijnen daar zijn blik de ogen van de in stilte op hem verliefde buurvrouw nooit heeft kunnen vangen. (c) 13/06/2019 [meer lezen/index]