Remco typt . . .

  De stilte en rust van de ochtend herbergt tussen de fijne dwarrelende sneeuw een prachtige roffel. Ik laat de hond uit, muts op, het is koud, min zeven gaf de thermometer aan, iets verderop is een omheind landje waarop hoge populieren staan. Met regelmaat is daar het geluid van een specht te horen. Een mooie roffel. Naarmate ik het landje nader probeer ik de specht te lokaliseren tussen de kale stammen en takken, een samenspel tussen zicht en gehoor. Ik ben niet de enige, iets verder zie ik een hondloze wandelaar met de hand boven de ogen richting hetzelfde landje kijken. Een andere wandelaar schiet mij aan; "... ja wat is dat rare geluid hè?" Op mijn tong ligt een vervelende opmerking, maar hè waarom toch Remco! Ik antwoord kort; 'een specht. ' Ik probeer goed te luisteren, en weet zo de locatie terug te brengen tot 3 populieren. Ze steken donkergrijs af tegen het net niet witte van sneeuw zwangere wolkendek, nu komt het aan op goed kijken. Inmiddels zie ik dat d...