Claustrofobie
Ik kijk naar mijn hand. Specifieker naar de ring om mijn linker ringvinger. Ik vraag me af of de druk die ik meen te voelen in het gebied rondom en onder de ring nu net ontstaat, nu ik er zo naar kijk. Of dat die druk er al een beetje aan zat te komen, er eigenlijk al was, dat ik daarom naar de vinger keek? Ik heb geen snel antwoord. Kan me nu ook niet meer schelen. De druk neemt toe. Snelle actie is gewenst. Als ik langer wacht zal de ring de vinger nooit meer af kunnen. De druk in mijn hoofd neemt toe, recht evenredig met druk in de vinger. Ik krab boven mijn wenkbrauw, jeuk. Ik merk dat ik nerveuzer en nerveuzer word. Is dat een druppel zweet die daar over mijn voorhoofd naar beneden komt. Ik wil dit niet. Het kan niet. Mijn vinger wordt niet dikker, ik verzin het maar. Hou op. Hou op! Maar stop het maar eens. Ik wil niet mee, niet mee in die gekte. Toch zal ik moeten. De druk zet door. Mijn rechterhand begint te trillen. De jeukende wenkbrauw trilt mee. In een flits zie ik mij...