Kluizenaar
Onder de pot. Onder de deurmat. Fascinerend. Die kleine harde lichaampjes. En dan die naam, pissebedden. Het klinkt zo smerig maar als je ze goed bekijkt, het gedrag observeert, hoe ze rondscharrelen, het is nooit vies, wat vochtig misschien, maar zelf zijn ze altijd droog, hard. Schaaldieren, kreeften. Nachtdieren. Een enkele keer blijf ik wakker om ze te bekijken, dan kijk ik bij de stukken houtschors, soms schrikken ze en klappen ze dicht tot een balletje. Bijzonder hoe die schilletjes over elkaar schuiven, een geniaal harnas. Na een tijdje komen de pootjes weer tot leven en scharrelen ze verder alsof er niets gebeurd is. De naam schijnt te herleiden zijn tot een behandeling tegen bedplassen, een stof die ze afscheiden bij schrik, en soms gewoon het heel beestje, gedroogd, vermalen zou bedplassen helpen te genezen. Miljoenen van deze beestjes moeten vanwege deze waan het leven hebben gelaten. Maar ze zullen niet met uitsterven bedreigd zijn, eitjes heb ik geen enke...