Remco typt . . .

Lijn 5 Aangezien de stijve nek haar blikveld vooral ter rechterzijde doet vallen ziet ze goed hoe de tram inmiddels wegrijdt. Lijn vijf bleek weer eens vertraagd toen ze het perron bereikte. Flink vertraagd eigenlijk. Na een paar minuten was ze richting het bankje geschuifeld en had ze zich laten zakken op het koude beton. Niet verstandig wist ze, maar blijven staan kon ze niet. Uiteindelijk kwam de tram, maar zoals ze van te voren wist, tegen die tijd was ze dusdanig verstijfd dat opstaan een lang denkproces behoefte. Welke beweging eerst? Hoe de wereld naar haar kijkt dat weet ze best. Een oud chagrijnig wijf. Zo zal er ongeveer over haar worden gesproken. En ze begrijpt het nog ook. Ja ze oogt chagrijnig. Reageert vaak kribbig. Ging nooit in op uitnodigingen tot het moment volgde dat ze niet meer kwamen. Nee ze lachte nooit voluit. Er was een tijd dat het anders was. Ze lachte luid.  Danste, zwierde. Bezocht alle feesten en veroverde menig mannenhart. Ze begrijpt het echt ...