Zaaier

 

Ik wilde slapen maar 

daar waren opeens 

twee mensen. 

Zij stonden beiden bij een open deur, 

twee verschillende deuren, 

wel te verstaan. 

Of eigenlijk stonden ze 

in de deuropening,  

net in de uiterste hoeken 

van mijn blikveld, 

links, rechts. 

Voor hen stond een 

draaiende zaagmachine, 

of misschien heet het een snijmachine, 

maar ze draaien, en maken 

een hoog snerpend 

fluitend geluid. Alsof ze 

strijden om de titel 

wie het scherpst snijdt in mijn ziel. 

En dat om half één in de nacht! 

Met hoge snelheid draaien de cirkels 

door de tegels, 

door mijn kop,

gierend, 

het geluid vult mijn hoofd 

terwijl ik stilte zoek.

De twee mensen gaan gewoon door 

en kijken mij stoïcijns aan 

badend in de herrie die zij 

verspreiden. 

Geen volumeknop, het snerpen 

gaat door, ik wil het stoppen, 

zoek een manier, 

vind een zaaier, een zaaier 

die het zaad 

met een gecontroleerde 

zwaaiende beweging 

over het geluid verspreidt 

en daarmee dempt 

tot een vrijwel onhoorbaar iets 

wat ik benoemen kan als niets. 

....

En de ik dacht;  Dat ik mij afvroeg of het hallucinaties waren, was het geluid in mijn lichaam de reden van dat ik de beelden zag die ik zag, ik bedoel zag ik eerst de in de tegels zagende mannen in mijn ooghoeken, zwoegend, strijdend, en vulde het geluid het beeld aan of was het andersom? 

Kwam de zaaier vanuit het niets? Of is het vanzelfsprekend dat daar waar een geluid het hoofd vult een creatie van van Gogh op de voorgrond treedt.

Rh

Schilderij van Gogh, De zaaier