Spiegeldebat

Wat zij zag wanneer zij in de spiegel keek, vroeg hij.

Ze was moe en had helaas geen snedige reactie klaarliggen, niet op het puntje maar ook niet ergens achter op haar tong.

Vanmorgen was ze zeker met het goede been haar bed uitgestapt. Een frisse douche, foundation, make up, ja ze had eruit gezien zoals ze zich graag zag, eigenlijk zoals ze eruit zag toen ze middelbare school verliet, to hot to handle.

Nu elf uur in de avond, na een lange dag debatteren staat hij daar.

'En mevrouw de minister, wat ziet u wanneer u in de spiegel kijkt?'

Vanmorgen de femme fatale, omdat ze dat wilde zien, dat nodig had om deze dag tegemoet te kunnen treden.

Maar nu, ze zag de anderen, voornamelijk mannen, sommigen fors, sommigen slank,

de meesten liepen al wat langer mee, hun gezichten, de dieper liggende ogen, de smalle onderkaak, de hogere haarlijn.

Het kost niet veel moeite om de schedel voor te stellen. De doodskop. Het eind.

Ja als ze in de spiegel keek wanneer de uren van de dag bijna op waren zag ze haar vleesloze schedel, haar vlees en haren door maden en andere organismen verteerd.

'En mevrouw de minister, wat ziet u wanneer u in de spiegel kijkt?'

Ze wist wel waarom hij dat vroeg, hij wilde een soundbite voor een filmpje, dat zou dan op de socials verschijnen, hij met zijn zogenaamd snedige moralistisch getinte vraag, zij zichzelf verdedigend, sowieso zou door het plak- en knipwerk duidelijk worden hoe goed hij was, en zij dus slecht.

'Als ik in de spiegel kijk realiseer ik mij hoe slecht het verdeeld is, wij vrouwen doen elke dag ons best om deze Kamer wat op te fleuren terwijl wij elke dag kijken naar mannen die niet verder komen dan weer dat colbertje. Wat een voorrecht dat u ons als uitzicht heeft, en hoe jammer voor ons dat wij dat uitzicht niet delen.

Hoe jammer dat u in spiegels denkt, kennelijk gericht bent op de man die u zelf zo hoog heeft zitten, terwijl ik de wereld bekijk door helder glas.'

Rh