Zwolle / Lichting 92.3

Maandag, 2 maart 1992.
Naar het station in alle vroegte. Enkeltje Hollandsche Rading.
Lichting 3/92 meldt zich aan de poort van de Korporaal Oud-Heusden Kazerne. Jongens uit alle hoeken van de samenleving. Studenten, jongens met net middelbare school. Allen ingedeeld bij het Regiment Geneeskundige Troepen. Eén ding is duidelijk, de komende drie maanden moeten we het samen doen. Samen slapen in kamers voor 4 personen. Samen ontbijten, samen de kamers schoonmaken, samen op appel. Samen. Kameraden.
. . . in de viertonner, Daf YA-4442, we kennen elkaar nu een week. In ieder geval elkaars achternaam. Sommigen dragen onder hun standaard uitrusting sportschoenen. Scheenbeenvliesontsteking, door de hoge schachten van de zwarte kistjes. Ik noem ze mietjes. Vrouwen worden hoeren. Eén week en mijn taalgebruik verschuift. Ik pas me aan. Ik wil mee doen. Eén van de mannen zijn.
We kijken naar achteren. Op het fietspad zien we 3 meisjes fietsen. Eén van ons fluit op zijn vingers. Het is Gomez. De Bakker fluit nu ook. Vermeer roept iets schunnigs over de lange rokken en wat hij daaronder wil doen. We lachen. Een enkeling nog ietwat besmuikt. Het is duidelijk. Je doet mee of wordt de pispaal. Het is niet anders.
Generaal Spoorkazerne, vijf maanden later. Ermelo. Overdag verven we de groene voorraadkisten groen, we sporten, en maken onze wapens schoon. ’s Avonds bier in de compagniebar. Grolsch. Ons persoonlijk wapen, de Glock. Een licht vuistvuurwapen, 9mm. Het wapen verandert ons. Het geeft macht. Ook wij, de studiepikken voelen het.
De Jong, soldaat eerste klas, fysiek de meerdere van ons allen. Beer van een Vent. Slimme gast. Charmant. Amsterdammer, rapper, Young B. Geen strafblad. Een wapen is hem niet vreemd. Schutter eerste klas. Respect.
We gaan stappen. Zwolle. Met de trein. Het plan; drinken, de hele nacht. Volgende ochtend, eerste trein terug. Een enkeling stribbelt tegen. Young B. is duidelijk, we gaan. Met zijn allen. Kameraden.
Kroeg in, kroeg uit. Al snel hebben we een flinke hoeveelheid alcohol binnen. Young B. schijnt in zijn element. De sfeer is okay, relaxed te noemen.
Next hang-out, snookercentrum. We drinken en tikken een balletje. Een groep burgerjongens komt dichterbij. Ze zoeken ruzie. Young B. stapt naar voren. Armen over elkaar, dreigende blik. We scharen ons achter hem. Zijn z’n posse. Plots slaat de vlam in de pan. We delen rake klappen uit. Incasseren rake klappen. Een harde droge knal. Young B. staat stil. In zijn hand een Glock. ‘Verdomme! Hoe komt ie daaraan?!’ Op de grond ligt een burgerjongen met zijn hand op zijn buik. Bloed stroomt in golven door zijn vingers. Hij kijkt verbaasd, grote ogen, kan het niet geloven. Hij kotst. Samentrekkende buikspieren. Hevige pijn, hij schreeuwt het uit. Hij huilt.
Young B. glimlach om de mond, kijkt. Kijkt toe.
Sirenes. Rumoer. Openslaande deuren. Getrokken pistolen. ‘Handen hoog!’ Geboeid. Mee met de Politie. We zijn de lul. Ik walg. Walg van de Jong. Walg van mijzelf. 




(c) RH 12/2/2013

Lees nog een verhaal