Rembrandt, Utrecht, Utrecht, . . .
Druk op mijn oren. Mijn lichaam opereert in opperste staat van alertheid. Mijn zintuigen staan op scherp. Alhoewel mijn zicht helder is merk ik dat mijn ogen met name speuren naar zaken die ik normaal niet zou opmerken. Ik ben gespannen maar loop soepeler dan normaal. Koortsig probeer ik na te denken. Emoties, woede, enorme woede. Tranen van kwaadheid die ongemerkt de weg over mijn wangen hebben afgelegd vang ik reflexmatig op met mijn tong. Ik proef het zout. Even, heel even ebt de woede weg, maar vrij snel is het er weer. De woede. Groter nog nu.
Het had gewoonweg ook nooit mogen gebeuren. Daar kan niemand mij in tegenspreken. Maar het gebeurde wel. En zo gaat het dan dus. Zo kom je ertoe. Door mijn lichaam racen allerlei stofjes die mij anders doen voelen. Die mij anders maken. Ik ben een ander. En die ander, die wil ik zijn. Eigen rechter, eigen richting. Ik merk dat ik het snap. Dat ik begrijp dat er momenten zijn waarbij de ratio het kan, en zeker ook mag verliezen van de emotie. Wat ik doe is zondermeer terecht. Niets of niemand houdt mij nu meer tegen. Geen uitwegen.
STOP! Pak je telefoon! Bel de politie! Ben ik dit zelf? Denk ik het? Zeg ik dit? Mijn hand grijpt reeds in mijn zak. Razendsnelle vingers (zijn dat de mijne?) schieten over het scherm van mijn telefoon. 0900-8844. Ik breng deze naast mijn oor. Wacht op de toon. Hoor hem eenmaal overgaan.
- Goedemorgen politie Kennemerland. Wat kan ik voor u doen?
Ik stel me voor 'Rembrandt, Utrecht, Utrecht, Dirk, achternaam Karel, Willem, Albert, Simon, Theodoor. Ruud Kwast, Frederikstraat 102 Hoofddorp.' In hoog tempo vertel ik wat er is gebeurd. Het waarom van mijnbellen. Tranen lopen over mijn wangen nu ik het allemaal verwoord. Ik voel ze, proef het zout. Weer ebt de spanning weg, maar nu zonder terug te komen. Langzaam besef ik weer wie ik ben. Waar ik voor sta. Waar ik voor wil staan. Even laat ik de buitenwereld binnen, ik hoor de politiebeambte zeggen dat ik er verstandig aan heb gedaan te bellen. Ze maant me rustig te zijn . Ze zegt iets, ik hoor het niet. Ze zegt het nog eens, nu ben ik er weer, hoor ik het. Of ik het hele verhaal nog eens wil herhalen, minder snel graag, zodat ze het beter kan verstaan en volgen. Dat is van belang zegt ze.
-Mijn naam is Ruud Kwast. Rembrandt, Utrecht, Utrecht, . . .
(C) RH 27/10/2013
Het had gewoonweg ook nooit mogen gebeuren. Daar kan niemand mij in tegenspreken. Maar het gebeurde wel. En zo gaat het dan dus. Zo kom je ertoe. Door mijn lichaam racen allerlei stofjes die mij anders doen voelen. Die mij anders maken. Ik ben een ander. En die ander, die wil ik zijn. Eigen rechter, eigen richting. Ik merk dat ik het snap. Dat ik begrijp dat er momenten zijn waarbij de ratio het kan, en zeker ook mag verliezen van de emotie. Wat ik doe is zondermeer terecht. Niets of niemand houdt mij nu meer tegen. Geen uitwegen.
STOP! Pak je telefoon! Bel de politie! Ben ik dit zelf? Denk ik het? Zeg ik dit? Mijn hand grijpt reeds in mijn zak. Razendsnelle vingers (zijn dat de mijne?) schieten over het scherm van mijn telefoon. 0900-8844. Ik breng deze naast mijn oor. Wacht op de toon. Hoor hem eenmaal overgaan.
- Goedemorgen politie Kennemerland. Wat kan ik voor u doen?
Ik stel me voor 'Rembrandt, Utrecht, Utrecht, Dirk, achternaam Karel, Willem, Albert, Simon, Theodoor. Ruud Kwast, Frederikstraat 102 Hoofddorp.' In hoog tempo vertel ik wat er is gebeurd. Het waarom van mijnbellen. Tranen lopen over mijn wangen nu ik het allemaal verwoord. Ik voel ze, proef het zout. Weer ebt de spanning weg, maar nu zonder terug te komen. Langzaam besef ik weer wie ik ben. Waar ik voor sta. Waar ik voor wil staan. Even laat ik de buitenwereld binnen, ik hoor de politiebeambte zeggen dat ik er verstandig aan heb gedaan te bellen. Ze maant me rustig te zijn . Ze zegt iets, ik hoor het niet. Ze zegt het nog eens, nu ben ik er weer, hoor ik het. Of ik het hele verhaal nog eens wil herhalen, minder snel graag, zodat ze het beter kan verstaan en volgen. Dat is van belang zegt ze.
-Mijn naam is Ruud Kwast. Rembrandt, Utrecht, Utrecht, . . .
(C) RH 27/10/2013
Reacties
Een reactie posten