Zoenen - Een Brian verhaal

-



Voor zich een lange rij jaren dertig woningen.  In het midden een poort waarachter zich een doolhof aan straten bevindt. Van rechts nadert op een meter of tien een in chique zwart geklede jongedame de poort.  Bij de poort kijkt ze even voor zich uit en slaat vervolgens rechtsaf de poort in. Nieuwsgierig geworden kijkt Brian even naar links om te zien wat haar had doen opkijken. Op ongeveer vijftig meter komt een jongeman aangerend.  Grijze joggingbroek, donkergroen sweatshirt met oranje capuchon, rode Adidassen aan de voeten. Een bonte verzameling kleuren. Geheel uit de toon vallend bij de fraaie jongedame. Geen wonder dat ze maar kort opkeek.  Bij de poort slaat hij linksaf,  toch ook de poort in. Halverwege staat nog de jongedame.  De jongen loopt op haar af. Een innige omhelzing. Een paar woorden lijken te worden uitgewisseld. Een blik in elkaars ogen en dan zoenen ze elkaar hartstochtelijk.  Brian is nu ook in de poort, schraapt zijn keel, ze kijken even verschrikt in zijn richting. De jongen pakt haar nog een keer stevig vast, laat de handen naar beneden glijden en lijkt nog snel in haar billen te knijpen, even komen de hakken van haar fraaie schoenen van de grond zodat Brian de metalen hakken even goed kan zien. Dan gaan ze beiden hun weg, zonder maar iets te zeggen of om te kijken.

(c) RH 30/1/2018

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Ajax Seizoen 24/25

-
Afbeelding
18-05-2025 Ajax - FC Twente Vandaag viel er niets te verliezen. Dat verliezen was al gebeurd, tegen NEC, tegen Groningen. We konden wel winnen van Twente. En dan graag met voetbal waarmee je de zomer in kan. Voetbal dat op voetbal leek, voetbal om te winnen. Geen angst, geen voorzichtigheid. Gaan. Want ja natuurlijk er was een hele kleine kans, zoals ik al zei, zoals we allemaal wisten, er viel echt niets te verliezen, maar wie weet zou Maurice Steijn dan toch nog een belangrijke wedstrijd voor Ajax onder zijn regie hebben. De opstelling was niet gek. Eigenlijk best goed. Met Hato in het midden en Wijndal aan de zijkant. Regeer, Taylor, Berghuis, Brobbey en Klaasen. Aanvallend, gedreven. Met Sutalo naast Rosa, Pasveer, en natuurlijk 'our Captain ' Henderson ervoor was er ervaring, power, durf. We waren vroeg in Amsterdam. De sfeer was vreemd. Niemand die ik sprak die nog 100% dacht we gaan voor de schaal. Niemand. Er was natuurlijk een klein beetje hoop op het wonder van Spa...
Meer lezen

Hypoglycemie?

-
Afbeelding
Wanneer bepaalde receptoren in je bloed bij een plotselinge toename van bloedsuikers je alvleesklier de opdracht geven als een gek insuline je bloedbaan in te pompen en vooral te blijven pompen schiet het suikergehalte in je bloed naar beneden tot een niveau waarop je lichaam en geest het even niet meer weten. Knieën knikken, ledematen voelen als lood, je hoofd geeft de geest. Een krap jaar geleden ging ik naar de huisarts met deze symptomen na een ontbijt met flink wat hagelslag waarbij ik kon aangeven dat ik door wat te eten ook wel weer wat opknapte. Hoewel ik na dat opknappen wel meteen urenlang in slaap viel en er nog een dag of twee een zware mist in mij hing. Geen herseninfarct, dat vergelijkingsmateriaal heb ik zelf in huis, ook geen suikerziekte. Nee de diagnose bleek Hypoglycemie.  Wat? 'U moet goed opletten met wat u eet, zo min mogelijk toegevoegd suiker en beter ook geen bananen'. Makkelijk gezegd bleek moeilijk gedaan, in de zomer ging het nog een keer flink mis o...
Meer lezen

Nieuwjaarsdag

-
Nieuwjaarsdag in de polder. Ik zag haar vandaag weer zitten. Alleen in het vrijstaand huis.  Het huis. Protestant Christelijk, sobere stijl. De kleiige polder staat er vol mee. Zandsteenkleurige bakstenen met grijze voegen vormen een rechthoekige doos. Een puntdak met grijze dakpannen creëerde ruimte voor een vliering. Degelijkheid stond voorop. Door grote gordijnloze ramen kijk ik de huiskamer in. Stoelen en banken zijn afgedekt met lakens. 'Alleen als er visite komt gaan ze er af'. Zo nam ze zich vast ooit voor. Op het spaanplaten, met gevlamd donkerbruin fineer afgewerkte huisorgel staan verkleurde foto's. Dat wat men herinnert aan hopelijk gelukkige tijden. Tijden waarin het huis bewoond werd door haar man en de kinderen.  Buiten in zijn hok lag Boris, de herdershond. Op zondag speelde haar dochter op het orgel na het eerste Kerkbezoek. Haar man in zijn groene zondagse vilten pak, pijp in de mond. Zo luisterden ze gezamenlijk naar haar dochter. Wanneer ze haar og...
Meer lezen