Casual Friday - Een Brian verhaal

Brian zit op kantoor. Het is casual Friday. Vandaag geen kostuum maar een kaki broek, een McGregor polo en een McGregor trui. Mode is niet zijn ding, liever denkt hij niet na over kleding en zat hij hier in zijn blauwe pak en witte shirt met blauw rood gestreepte stropdas in een dubbele Windsor, net als alle andere dagen van de week. Dat aanstellerige moderne gedoe, nee dat vindt hij onzin en weinig professioneel.
De meeste van zijn collega's zijn als altijd op vrijdagmiddag vijf uur al vertrokken of hangen aangeschoten in de bar beneden in de hal. Brian is een buitenbeentje op kantoor, een jongen van de lange termijn. Hij wist tijdens de crises als één van de weinigen zijn portefeuille winstgevend te houden, dat was door de vennoten opgemerkt en gewaardeerd. In de pikorde stond hij daarom ver boven de snelle modebewuste meisjes en jongens die tegelijkertijd met hem  waren aangenomen. Voor zover ze trouwens  nog niet waren weggestuurd wegens wanprestatie en ijdeltuiterij.
Nee Brian heeft een weldoordachte portefeuille. Voldoende zekerheden wegen op tegen de risicovolle transacties die hij toch ook zeker afsluit. Voor de crises werd hij uitgelachen om zijn degelijkheid en nu kijkt men met afgunst naar hem en zijn positie. 
Altijd de rust bewaren. Alles weloverwogen.  Dat is Brian. Tot vandaag. Hij schrikt van zichzelf. Al de hele dag prikt het donkerblauwe labeltje van zijn McGregor polo in zijn nek. Al vele male heeft het labeltje proberen om te buigen.
Maar nu schiet zijn rechterarm om zijn hals razendsnel naar achteren, de duim en wijsvinger pakken het labeltje stevig vast en met een ferme ruk trekt hij het labeltje los.
Hij hoort het garen knappen onder de plotselinge krachten. Wat een ontspanning. Weg is die nare hardnekkige prik. Wat een zaligheid.  Wat een ontspanning maakt zich van hem meester.
Hij voelt even in de kraag. Misschien om er zeker van te zijn dat die bron van ergernis echt verdwenen is.
'ARGH!, Nee! Denk dan ook na man! Waarom doe je dat dan ook', bijt Brian zichzelf hardop en venijnig toe als zijn vinger blijft hangen in een gat.


(c) RH 21/11/2017