Opname/recording 224

 .... hoe ik er zelf naar kijk? U bedoelt hoe het kan dat wanneer ik over het verleden spreek of schrijf ik zeer gedetailleerd kan zijn? Waarom ik meer betrokken lijk bij wat geweest is en niet bij wat vandaag gebeurt? Als ik denk aan wat er ooit was denk ik aan iets wat mij gelukkig maakte of aan de periode die direct beïnvloed werd door dat wat ooit mijn leven was. Spreek of schrijf ik over vandaag dan weet ik eigenlijk niet hoe dat moet. Waar moet ik waarde aan hechten? Waar is de orde, de lijn in dat wat gebeurt? Als ik naar vandaag kijk dan zie ik stilstaande beelden lukraak geordend, hoor ik een kakofonie aan geluiden, er is chaos, chaos die verlamt enerzijds en soms juist de trekker doet overhalen, de trekker, of misschien moet ik zeggen dat het zorgt voor een soort kortsluiten waarop ik agressie voel opkomen en loslaat zonder zelf nog enige controle te ervaren. Het is gaan, losgaan. Ik registeer dat wel ergens, uren later komen dan de herinneringen als beelden, weer die flarden. Weer de geluiden die willekeurige door mijn hoofd gieren.